zaterdag 25 februari 2012

Sociale bewegingen eisen inspraak

 Van 20 tot 24 februari stond sociale bescherming centraal op de agenda van 12 Aziatische partners van Wereldsolidariteit (WS), die in Dhaka in een workshop bijeenkwamen. Shiran (Sri Lanka), Leizyl en Robert(Filippijnen), Eduard (Indonesië), Rajamani, Gauri, Patil, Chetan en Felix (India), Kadir (Bangladesh), en Damodar en Meena (Nepal); uit verschillende hoeken van Azië kwamen 29 leiders van sociale bewegingen en vakbonden samen om ervaringen uit te wisselen en plannen te maken met de hulp van een gezamenlijk concept over sociale bewegingen.
Het gaat bij sociale bescherming om alle soorten maatregelen die genomen worden om te verhinderen dat mensen uitgesloten worden en in armoede terecht komen. De meest gekende maatregelen zijn systemen van sociale zekerheid, en premies voor de armste en meest kwetsbare groepen. Maar daarnaast hebben initiatieven om toegang te krijgen tot onderwijs, beroepsopleiding en microkredieten ook een niet te onderschatten effect. En werken aan sociale verandering op zich, zich aansluiten bij sociale bewegingen die mee helpen uw rechten te verdedigen: ziedaar al een belangrijke hefboom om uitsluiting te voorkomen.
Vooral deze laatste vorm van initiatieven, in de vakliteratuur transformatie genoemd, wordt maatschappelijk en zeker politiek veel te weinig gewaardeerd. Het is nochtans de enige duurzame weg om de mensen zelf te betrekken, hen een rol te laten spelen bij het ontwerpen en uitwerken van noodzakelijke maatregelen, hen niet afhankelijk te laten van beslissingen waar ze niet zelf bij betrokken zijn.
De workshop eindigde met een zogenaamde ‘Verklaring van Dhaka’, waarin onderlijnd wordt hoe belangrijk het is – als je tot duurzame verandering wil komen – sociale bewegingen en vakbonden echt een plaats te geven bij de uitwerking van maatregelen rond sociale bescherming. Deze bewegingen kunnen  effectief de begunstigden, de armen, de werklozen, de zieken, de bejaarden … vertegenwoordigen en effectief een stem geven in het debat en in de beleidsvoering.
Tijdens de workshop mochten we Koen Duchateau van de Europese Unie delegatie in Bangladesh verwelkomen. Koen is een vlaming uit Tongeren, die al vijf jaar op de EU ambassade van Dhaka werkt. Toen we begin van de maand naar de EU ambassade trokken om medewerking voor onze workshop te vragen, was daar direct alle bereidheid toe. Ik heb toen dokter Kadir, verantwoordelijke voor de gezondheidswerking van GK, kunnen introduceren bij de EU. Ik ben blij dat dat gelukt is, want GK speelt een erg belangrijke rol in alles wat met sociale bescherming te maken heeft.
Momenteel voert de EU een internationale consultatie om haar beleid inzake sociale bescherming voor de komende jaren uit te tekenen. Een lijst met 21 vragen is de wereld rondgestuurd en we hebben van onze workshop gebruik gemaakt om ook de kijk van onze Aziatische partners in te brengen. Ze leggen daarbij vooral de nadruk op de noodzaak dat regeringen hen een echte plaats geven in het debat en in de uitwerking van het beleid terzake. Want enkel wanneer de betrokkenen en de begunstigden van overheidsmaatregelen zelf een reële plaats hebben, kan een sociaal beleid goede resultaten opleveren waar de mensen echt wel beter van worden. En momenteel ontbreekt het in Azië op vele plaatsen aan de ruimte om als maatschappelijk middenveld, als vertegenwoordigers van arme en kwetsbare groepen, effectief een vinger in de pap te hebben.
Mede dank zij de tussenkomst van WS zal GK volgende maand uitgenodigd worden in de Aziatische consultatie die de EU organiseert in Bangkok. GK krijgt daar een unieke kans om haar visie op sociale bescherming, en op de rol van sociale bewegingen daarbij te vertolken en te verdedigen. De Verklaring van Dhaka, die het resultaat is van de vele boeiende gesprekken tijdens onze workshop, zal zeker een inspiratiebron zijn om de standpunten van onze Aziatische partners te vertolken.
Morgenochtend vertrek ik terug naar Brussel. Volgende week werken we met de zuiddienst van WS aan de voorbereiding van onze plannen voor 2014-2019. Ik ben er zeer van dat ik al heel wat van de verwachtingen van onze Aziatische organisaties zal kunnen vertolken. De tweede helft van maart komen we dan terug naar Dhaka. Voor het eind van de maand zullen we dan wel geïnstalleerd zijn om vollen bak in deze nieuwe omgeving te leven en te werken. Asalammalakoum! 
Dhaka 25 februari 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten