GK als bruggenbouwer

De laatste dagen kon je voelen en vooral zien dat er iets speciaals op til is. Elke dag begint met zogenaamd ‘agricultural work’: werken in de tuin. Maar de laatste dagen was het vooral opkuisen en schoonmaken, snoeien en kleurrijke bloemen planten. En als ik zeg dat de dag zo begint, dan is dat letterlijk te nemen. Want om 6.30 uur zijn we met minimaal vijftig in de weer om alles netjes te houden. De schilders zijn weg, de schrijnwerkers en andere ambachtslui ook. Gisterenavond tot in de late uurtjes kwamen de studenten die op de campus wonen alle vergaderlokalen kuisen en op orde zetten. In de eetzaal kregen de stoelen een passend kleedje. Kalpna, die verantwoordelijk is voor de logies, komt fier aanwijzen dat er nieuwe lakens zijn gemaakt voor de bedden. Vanmorgen werd nog een nieuwe trap getimmerd voor het podium in de grote zaal en als ik vandaag laat vanuit Dhaka terug (thuis) kwam, dan blijkt alles onder controle te zijn. Laat het volk maar komen. Vanaf morgen tot en met maandag worden telkens minimaal duizend gasten verwacht om deel te nemen aan de viering naar aanleiding van het veertigjarig bestaan van GK.

Grondtekeningen worden herschilderd

En de internationale gasten kwamen de laatste dagen al binnengedruppeld. David werkt in Mexico al ruim dertig jaar in de community based health care, met speciale aandacht voor mensen met een lichamelijke beperking. En zo voelen ze zich verwant met GK:
een gezondheidszorg uitbouwen met en door de lokale bevolking en waarbij lokale overheden een belangrijke rol spelen. Geen van buitenaf door de overheid gedropte voorzieningen dus. Sally is duidelijk een oude bekende. Deze Amerikaanse doet al enkele decennia vrijwilligerswerk voor GK, en heeft gedurende vijf jaar bij GK geleefd en gewerkt. Geen wonder dat ze vloeiend Bengali spreekt. Maar ook meer dan een mondje Frans. En dat komt van pas als ze ervaringen uitwisselt met het Frans steuncomité voor GK over de lopende onderwijsprojecten. Jacques en Marie-Ange komen eens kijken wat GK met de toegezonden euro’s heeft gedaan. Todd komt uit Californië. Hij wil me morgen spreken over sociale bescherming en gezondheidszorgen voor kwetsbare arbeid(st)ers, vb. in de kledingsector in vrijhandelszones. En Andy uit Engeland blijkt mijn collega’s Ann en bart goed te kennen. In 2010 hebben ze samengewerkt voor de organisatie te Brussle van het AEPF (Asian European People’s Forum), een tweejaarlijkse bijeenkomst van ngo’s en sociale bewegingen uit Europa en Azië om de Europese politiek ten aanzien van Azië te beïnvloeden. Hij komt net terug uit Laos, waar het volgende AEPF van 16 tot 18 oktober dit jaar wordt georganiseerd. "Jullie moeten daar als Wereldsolidariteit en met een deel van jullie partners zeker bij zijn," pleit Andy. Met het uitnodigen van haar internationale contacten en vrienden, bouwt GK ongewild bruggen tussen mensen en organisaties die ze vroeger niet kenden. Gelegenheden tot contacten en netwerken voor toekomstig solidariteitswerk zijn er dus meer dan genoeg. Het is aangenaam vaststellen dat onze werking van Wereldsolidariteit bij deze mensen sterk gewaardeerd wordt.

Schoolkinderen eten samen

Nog één keer slapen ...